Кетмоқдаман

(Ибодатга)

Азизам!

Кечир мени, шундоқ одамман –

Сиғмай қолдим дунёларига.

Унинг бадбўй ҳидлари урди

Юрагимнинг ҳулволарига.

Қадим асли бу жисмим, жоним, 

Қоясини қор босган тоғдай.

Энди кетгум, эгнимда жанда,

Хазонлари тўзғиган боғдай.

Сочим ўсиб, кулоҳ ҳам бўлди,

Космос асрин қаландариман.

“Ё анал Ҳақ!” хитобли зотнинг

Қонга ботган тўнин бариман…

Шундай азим, шундай қадимман,

Жисму жоним тўлган дийдадир.

Қадимликда мен уммон бўлсам,

Юрагим, бил, Атлантидадир…

Ҳисларимга балогардонман

Балогардон зикридан унган.

Ва тириклик исмин ёзаман

Ҳаёт отлиғ бир чимдим кунга.

Қолгани тун. Видо қолгани.

Мен кетар йўл энди беадо.

Тугамайди Атлантиданинг

Сарҳадига етмагунча то!

Йўлга чиқдим, кечир, азизам!..