(Ibodatga)
Azizam!
Kechir meni, shundoq odamman –
Sig‘may qoldim dunyolariga.
Uning badbo‘y hidlari urdi
Yuragimning hulvolariga.
Qadim asli bu jismim, jonim,
Qoyasini qor bosgan tog‘day.
Endi ketgum, egnimda janda,
Xazonlari to‘zg‘igan bog‘day.
Sochim o‘sib, kuloh ham bo‘ldi,
Kosmos asrin qalandariman.
“Yo anal Haq!” xitobli zotning
Qonga botgan to‘nin bariman…
Shunday azim, shunday qadimman,
Jismu jonim to‘lgan diydadir.
Qadimlikda men ummon bo‘lsam,
Yuragim, bil, Atlantidadir…
Hislarimga balogardonman
Balogardon zikridan ungan.
Va tiriklik ismin yozaman
Hayot otlig‘ bir chimdim kunga.
Qolgani tun. Vido qolgani.
Men ketar yo‘l endi beado.
Tugamaydi Atlantidaning
Sarhadiga yetmaguncha to!
Yo‘lga chiqdim, kechir, azizam!..