Pomir tog‘lariga tutash Tiyonshon,
Qoraqum cho‘llari, qozoq dashtlari.
Bir yon Farg‘ona-yu bir yon Zarafshon-
Turkiston armoni,
Turon ashklari.
Bobolardan meros oltin tojligim-
O‘zbek, qozoq, qirg‘iz, turkman, tojigim.
Ajdodlar qonidan ungan cho‘ng daraxt,
Ko‘klarni ko‘targan novda-shoxlari.
Olam hayrat ichra qolgandi karaxt
She’rla el boshqarsa podishohlari.
Birlashmoqdan qo‘rqib, tarqoq turganim –
Tojik, o‘zbek, qozoq, qirg‘iz, turkmanim!
Navoiy hayqirdi deya «oh, Turon!»,
Elga uchdi so‘zi Abay boboning.
Rudakiy qon yutdi, Mahtumquli qon,
Tushdek kechdi umri Dodho momoning.
Egilmagan boshim, bukilmas tizim-
Turkman, tojik, o‘zbek, qozoq, qirg‘izim!
Bukilmagan tizim, vale sochqinim,
Temur bayrog‘ini olmagan, hayhot!
Titilgan bir tanim, o‘zdan qochqinim,
Buyuk saltanatni aylagan barbod.
G‘animi o‘ziga qo‘ygan tuzog‘im –
Qirg‘iz, turkman, tojik, o‘zbek, qozog‘im!
Shiddati qani, hey, ona Bo‘rining,
Besh barmoq birlashsa musht bo‘lar axir!
Tuprog‘i ko‘pchidi ajdod go‘rining,
Birliksiz buyuklik tush bo‘lar axir!
Tuproqdek soddamu turkiy so‘zdegim –
Qozoq, qirg‘iz, turkman, tojik, o‘zbegim!
Ona Turkistonim, ona Turkiston,
Sarhadlaring tiklay kipriklarimda.
Shavkating armondir!..
Oh, nechun armon
-Qolgan asrlarning ko‘priklarida?!
Asli bir millatim, nasli oliyim –
Turkim, turonligim, Turkistoniyim!..