Туркийлар

Тушларимга кирар озодлик, 

Уйқуларим ўғирлайди эрк —

Лов-лов ёнаётган аланга

Чор атрофи зулмат билан берк…

Бўрилар увлайди, 

Бўзлар бўрилар

Қаро-қаро тунни ёпиниб.

Кечани ямлаган тили оловнинг

Шу жимитдек журъат қотили.

Қучволгиси келар оловни

Юзларини юзига босиб.

Кўзларида ўт ёнган зотлар-

Балки табиатнинг хатоси.

Бунча суврат,

Бунча важоҳат,

Тишларнинг қатида эзилар дунё.

Бағрига қанчалар ярашур олов,

Ундан қочмоқ бўлиб кезинар у, во!.

Сакра!

Сакрасанг-чи, эй, она бўри!

Увлаган бўғизлар бўлсин мўрилар.

Битта-битта ўлгандан кўра,

Ёниб кетсин гала бўрилар!..